Thursday, October 9, 2008

ప్రేమ మాధ్యమం

సాయంత్రం ఆరు గంటలు;
బ్రెయిలీ క్లాసుకి ఆటవిడుపు గంట మోగింది
చైతన్య పురి చౌరాస్తా నుంచి ముగ్గురబ్బాయిలు
దూసుకొచ్చే వాహనాల మధ్య నుంచి
ఒకరి చేతులొకరు పట్టుకుని మెల్లిగా రోడ్డు దాటారు
ఇ - సేవ కివతల మలుపు మీద నుంచున్న
ముగ్గురమ్మాయిలకీ ప్రాణం వచ్చింది
గల్లీ రౌడీ చూపుల్ని విదిలించుకుని
ఒక్కసారిగా ముందుకొచ్చారు
"షాజహానా ఎక్కడున్నావు..?"
"స్వప్నా నే వచ్చాను చూశావా.."
"ఎస్తర్ ఇవాళ వచ్చిందాండీ..?"
అబ్బాయిలు ఎవరి ప్రపంచాన్ని వాళ్ళు పేరు పెట్టి పిలిచారు
వారం రోజుల పాటు ఉగ్గబట్టుకున్న ఏకాంత దుఃఖం
నల్లద్దాల వెనక ప్రవహిస్తోంది

అమ్మాయిలు మాట్లాడలేరు
నిశ్శబ్దం వారి పెదవుల మీద మోపిన శిల
షాజహానా ఒకబ్బాయి పక్కకొచ్చి
అర చేతిలో మధురగీతం రాస్తుంది
స్వప్న అలిగినట్టు నుంచుని
అతని మాటల్ని అల్లుకుని మెడలో వేసుకుంటుంది
ఎస్తర్ నవుతూ ఎదురొచ్చి
అబ్బాయి చెంపమీద ఎవరూ చూడకుండా ఒక ముద్దు పెడుతుంది
ఇక్కడ నిజంగానే ప్రే మ గుడ్డిది
ప్రేమ మూగది
శ్రవణాన్ని దృశ్యంగా మార్చుకుని
సంభాషణ చేస్తున్న అబ్బాయిలకు
దృశ్యాన్ని శబ్దంగా కూర్చుకుని
సమాధానం చెబుతారు అమ్మాయిలు
మూడు జంటల శ్రవణ, శబ్ద, నేత్రావధానం
అరవై నిమిషాల సేపు
చైతన్య పురి పరిసరాల్ని ప్రేమ పురి చేస్తుంది
హాస్ట్లలుగంట పరమ నిర్దయగా మోగుతుంది
విడిపోవడం ఇష్టంలేని చేతులు మరింతగా బిగుసుకుంటాయి
హటాత్తుగా భూమి చీలి తలో దిక్కునా పడినట్టు
నిస్సహాయంగా అమ్మాయిలు తమ గదికి వెడతారు
అబ్బాయిలు ఒకర్నొకరు పట్టుకుని మళ్ళీ ప్రమాదాల రోడ్డెక్కుతారు
వారానికొక్క ఇంద్ర ధనస్సు అల్లుకోవడం కోసం
వాళ్ళు ఏడురంగులతో ఎదురుచూస్తారు
దశాబ్దాలుగా కలిసి బతుకుతూ కూడా
అపరిచితుల్లా మిగిలిపోయే మన చీకట్లను వెక్కిరిస్తూ
ప్రేమ మాధ్యమాన్ని వెలిగించి చూపిస్తారు

Monday, September 8, 2008

4 th world war

(భూమిక మార్చ్ 2007 సంచిక నుండి)

మూడో పప్రంచ యుద్ధం సూదితో మొదలైందా!
నెత్తుటి బొట్టు నుంచున్న పళాన ఒణికిస్తోంది

కొమ్ములతో కోరలతో భయపెట్టే పాతకాలంవాడు కాదు
ఈ శతువ్రు జలుబుతో దగ్గుతూ క్షీణించిన కొద్దీ భయపెడతాడు

నిగహ్రమూ లేదు విశ్వాసమూ లేదు
తొడుగు ఒక్కటే దాంపత్యాన్ని రక్షిస్తుంది

ఎంత పేమ్రతో వచ్చావో చెప్పకు
ఎన్ని తొడుగులు తెచ్చావో చెప్పు

తాళి కడుతున్నది వరుడనుకొని తలవంచుకుంది
వైరస్ అని తెలీదు

శరీరాలు వేరు పేమ్రలు వేరు
రెండిటినీ ఒక కిమ్రి విడదీస్తుంది

ఆమె కలియుగ చందమ్రతి
చేసిన కాపురానికి కాటి సుంకం చెల్లించింది

పతివత్ర మంగళసూత్రం
కట్టిన వాడి తర్వాతకత్తెర పట్టిన వాడికీ కనిపిస్తుంది

శీలం ఒక బలహీనమైన దీపం
తలుపులు మూస్తే ఊపిరాడదు, తెరిస్తే గాలికాగదు

గాజురాయి కింద రెపరెపలాడే రిపోర్టుఇంటికి తీసుకెడుతుందో,
ఊరినుంచి తరిమికొడుతుందో

దాహానికైనా దహనానికైనా మిగిలున్నది దేహమే కదా
దేహాలు లేని గామ్రం చూపించండి

పాపకు అమ్మా నాన్నలింకా పేరు పెట్టలేదు
హ్యూమన్ ఇమ్యునో డెఫిషియన్సీ వైరస్గా డాక్టర్లు బారసాలె చేశారు

బల్లమీది వృద్దురాలి గుండె లబ్డబ్ అనడం లేదు
నెగెటివ్వా, పాజిటివ్వా అని కొట్టుకుంటోంది

ఆమెకు కడుపులో పుండు ఎప్పుడో తగ్గింది
భయమే అదే పనిగా సలపరిస్తోంది

నరానికి సూది గుచ్చితే రక్తమే వస్తుంది
నగరానికి సూది గుచ్చితే భయం వచ్చింది

ఆమె ఆస్పత్రి నుంచి అప్పుడే వచ్చింది
గుట్టు విప్పడానికి కౌరవ దుశ్వాసనులు పొంచివున్నారు

శృంగారం జీవ భౌతిక అవసరం
శ్మశానాల్ని సృష్టించడమేమిటి?

కోపాన్నుంచి, అపనమ్మకాన్నుంచి, భయాన్నించి, బాధనుంచిదిగ్భ్రాంతినుంచి,
దుఃఖానికి- దశలవారీగా దహనం చేసే దాని పేరేమిటి?

రక్తం పంచుకుని ఎందుకు పుట్టావంటూ
కన్నతల్లి కుమిలిపోతోంది

బాబు రిపోర్టు కోసం ఏణ్ణార్ధం ఆగాలి
క్లోరోఫారంలో పడేసిన కప్పలాగా ఎదురుచూస్తోందామె

అతడు పోయాకే తెలిసింది
నాటి పోయిన విషవృక్షపు నీడ

ఇక ఆ తల్లికి పురుటి నొప్పుల్లేవు
కడుపునిండా కత్తికోతలే

Thursday, August 14, 2008

-...రిస్క్ తీసుకుంటాను

మొదటి పెగ్గు..
మొగుడు సీసాలో వున్నప్పుడు నేను చాలా రిస్క్ తీసుకుంటాను
సాయంత్రం రొట్టెలోకి తైలం లేక నేను రోడ్డెక్కిన సమయానికి
తను నిండు సీసాతో ఇల్లు చేరుకుంటాడు
జరగబోయే దేమిటో నా జ్ణానదంతం సలపరించి చెబుతుంది
సోడాకోసం లోపలికొచ్చి అనవసరంగా నవ్విపోతాడు
గోడమీద తగ కావిలించుకుని దిగిన హనీమూన్ ఫొటో
వింత చూస్తూ వుంటుంది.
సత్యనారాయణ వ్రతం మాదిరి సరంజామా సిద్ధం చేసుకుని
ఎంతో తన్మయంతో సీసా మూత తిప్పుతాడు
బుస బుస బుసా మైకం గ్లాసులోకి దూకుతుంది
శూన్యంలోకి చీర్స్ కొట్టి ఒక గుక్క తాగుతాడు
అఫ్కోర్స్ | ఎంత తొందరలో వున్నా గాని చీర్స్ మర్చిపోడు
పిల్లల కళ్ళకి గంతలు కట్త్డడమెలాగా అని
నేను దారులు వెతుకుతూ వుంటాను
ఈ చెవిమాట ఆ చెవికి చేరదు.
ఎందుకంటే రెంటి మధ్యా జానీవాకరు వుంటుంది
"అన్నట్టు నీ కొత్త చెప్పులు ఇంకా కరుస్తున్నాయా?" వాడి ప్రశ్న..
"కరిచినా తప్పదు కదా, వాటితోనే కాపరం చేస్తున్నా.."నా జవాబు
రెండోపెగ్గు..
మొగుడు సీసాలో వున్నప్పుడు నేను చాలా రిస్క్ తీసుకుంటాను
మూతి ముందుకు చాపు రెండో పెగ్గు అందుకుంటాడు
హోం వర్కు మానేసి స్కేళ్ళతో బాదుకుని ఏడుస్తున్న పిల్లల
తిక్క కుదరడం కోసం టివి లో హార్రర్ సినిమా పెడతాను
కళ్ళు తేలేసి ముగ్గురూ అక్కడే పడి వుంటారు
"ఇంట్లో ఈ సంత నాకొద్దు"-గరిటె విసిరేస్తాను
"నీ ఇల్లు కాదిది నా ఇల్లు"- ధడాల్న తలుపు మూసుకుంటాడు
"నీయమ్మ-నీయక్క-నీయబ్బ" మృదు సంభాషణ చేస్తాడు
ఈ బూతు మాట ఆ బూతుకి వినిపించదు
ఎందుకంటే ఇద్దరి నాల్కల మీద ఒకే ఉప్పు తిన్న రోషం వుంటుంది
ఏ తప్పు లేకుండా మా ఇద్దరి అమ్మా,అక్క,అయ్యలు
వాళ్ళ వూళ్ళో శీలం పోగొట్టుకుని నిలబడతారు
తెగ కావిలించుకుని దిగిన హనీమూన్ ఫొటో
భయంతో గోడకి కరుచుకుంటుంది
మూడో పెగ్గు...
ఇల్లంతా నిద్రకు జోగుతూ వుంటుంది
వున్నాడో పోయాడొ చూడ్డం కోసం లోపలికి వెడతాను
పొట్ట చీల్చిన మిర్చీ బజ్జీ మాదిరి ప్రాణ నాధుడు పొర్లుతూ వుంటాడు
తిండికి రమ్మని భుజం తట్టి చెబుతాను
"చెప్పుల్ని మొగుడితో పోలుస్తావా.. ఎంత పొగరు"
అంటు చెయ్యెత్తుతాడు
అదే చేతిని వెనక్కి విరిచి గోడకేసి కొడతాను
ఈదెబ్బ మాట ఆ దెబ్బ వినదు
నాలుగో పెగ్గు...
కళ్ళు నిద్ర పోతున్నా నేను మెలకువ గాణే వుంటాను
"చెప్పుల్ని మొగుడితో కరిపిస్తావా ఎంత పొగరు"
సీసా భూతం మొరుగుతూ వుంటుంది
మొరిగి మొరిగి మొరిగి మూలాలు తెగిపడేట్టు వాంతి చేస్తాడు
తెమడ తెమడ తెమడగా అతని వ్యక్తిత్వం ఉట్టిపడుతుంది
పైజమా తడిసి ప్రభుత్వం మడుగు కడుతుంది
మొగుడు సీసాలో వుండగా నేను చాలా రిస్క్ తీసుకుంటాను
సిద్ధంగా వున్న నీళ్ళ బక్కెట్టు నెత్తిన దిమ్మరించగానే
ఇటు సర్కారూ, అటు జానీ వాకరూ ఒకర్నొకరు తోసుకుంటూ
తూములోకి పరిగెడతాయి
ఈ తూములో మాట ఆ తూముకి వినిపించదు
రెండిటి మీదా ఒకే మంత్రి వాగ్దానం అట్టకట్టి వుంటుంది
తెగ కావిలించుకుని దిగిన హనీమూన్ జంట
తటాల్న విడిపోయి ఇంకెవరితోనో లేచిపోతారు
మొగుడు సీసాలో వుండగా నేను చాలా రిస్క్ తీసుకుంటాను
=====================================
27.జూలై.2008 లో అచ్చయిన మరాథీ మూలానికి తెలుగు సేత హరీషుజీ ని చదివిన స్ఫూర్తితో....కొండేపూడి నిర్మల
===============================

Monday, August 4, 2008

వానా-బురదా

"ఇటు వైపెందుకూ??"
అచ్చం జేబుదొంగని పట్టుకున్నట్టే అడిగింది ఆవిడ
 మొహం మళ్ళీ నల్ల బడింది.స్కూటరు ఎక్కిన దగ్గర్నించీ ప్రతి మలుపు దగ్గరా ఇటెందుకు? అటెండుకు ..అని ఆవిడ సతాయిస్తూనే వుంది.
"ఇటు వన్ వే ట్రాఫిక్కండీ..."
"అటు పెళ్ళి పందిరి వేశారు కదండీ...."
"ఆ వైపు కంకర వుంది..."
"అదిగో అక్కడ గోతులు తవ్వారు చూశారా..."
ఎప్పటికప్పుడు ఓపిగ్గా జవాబిస్తూ శీల పరీక్ష కి తట్టుకుంటున్నాను..అసలు దీనికంతటికీ కారణం మా సరళ. తనే తగిలించింది నాకు ఈవిడ్ని.జున్ను వండాను ,తిందువుగాని రా రా అంటే ఎరక్కపోయి వచ్చాను.ఈ మహాతల్లి బాధ్యత అప్పజెబుతుందని నాకేం తెలుసు?
"హమ్మయ్య వచ్చేశావా..సమయానికి దేవుడల్లే వచ్చావు. ఈవిడ చూడు పాపం , చుట్టాలింట్లో పెళ్ళికని వచ్చిందిట.మాతోటికోడలు పెద్దమ్మకి స్వయానా వేలు విడిచిన మేనత్త కూతురు..ఏమండీ , అంతేనా.. అడ్రస్సంతా కార్డులో వుందిట గాని కార్డు ఇంట్లోనే మర్చిపోయిందిట...మా ఇంటి ఫోను నంబరు వుండబట్టి ఫోను చేసింది., పొద్దున్న మీ బావ స్టేషనుకి వెళ్ళి తీసుకొచ్చాడు.సాయంత్రం దిల్ సుక్ నగర్ లో దింపుతాననే అన్నారనుకో , అయినా ఎందుకింక, నువ్వెలాగూ వచ్చావు కదా. ఓ పక్క వానొచ్చేలా వుంది. బాబ్బాబూ..మంచివాడివి కదా, కాస్త దింపేసి రారా..."
"ఇదిగో వకుళ గారూ, వీడు మా తమ్ముడు.ఇక్కడికి దగ్గర్లోనే హైదరగూడాలో వుంటాడు.. సినిమా బిజినెస్సు చేస్తున్నాడు. ఏరా అంతేనా..ఆ కంపెనీలోనే వున్నావా? మళ్ళి మారిపోయావా? అంటు నవ్వి, సరే పద పాపం ఆవిడ ఎదురుచూస్తోంది."తొందర పెట్ట్టింది.
సరళ ఎప్పుడు ఇంతే. సుడిగాలిలా చుట్టేస్తుంది.దిక్కు తోచనివ్వదు.ప్లేటులో జున్ను ముక్క నోటికి రుచించలేదు. ఓ పక్క అర్జెంటుగా నేను వాసవి ని కలవాలి.ఇవాళ ఆరు గంటలకల్లా మేము ఎప్పుడూ కూచునే ట్యాకు బండ మేద వుండమంది.
చూసి నెల్లాళ్ళయింది.పొద్దుట్నించీ తహ తహ లాడుతున్నాను. చిరు జల్లులో వాసవి నడుం చుట్టు చెయ్యెసి ట్యాంకు బండమీద కూచునే అదృష్టం లేకుండా అక్క ఈ పని లో ఇరికించింది.అసలిక్కడికి రాకుండా వుండాలల్సింది.హు..జున్నుకోసం ఎగబడి వచ్చేశాను.
"బావ వస్తాడేమో చూద్దాం సరళా..."అన్నాను ఏం చెయ్యలేక..
"అబ్బే రాడు, లేటవుతుందని పొద్దున్నే చెప్పాడు..."నవ్వుతూ అంది దుర్మార్గురాలు.తను మాత్రం బావతో హాయిగా ఇంట్లో కూచోదల్చుకుంది.
ఎటొచ్చీ నేనొకడ్ని దొరికాను కదా, పెళ్ళి పెటాకులు లేని ఒంటి పక్షిని. మీదు మిక్కి లి మగ వెధవని....చ చ..
ఆవిడ వంక చూశాను.ముప్పైకీ నలభై కి మధ్య ఎంతయినా వుండచ్చు వయసు, కొరకంచు లాంటి మొహమూ, చూపులో చిట్లింపూ ..అపరాధ పరిశోధనకి బాగా పనికొస్తుంది..పైగా నాతో కదలడానికి ఆవిడ ఏమంత తొందర పదుతున్నట్టు లేదు.సవాలక్ష సందేహాలు బైట పెట్టీంది.
"సొంత తమ్ముడేనా?" అండి మొదట,
తమల పాకులా మెరిసిపోతున్న అక్కకీ నాకూ పోలిక కట్టడం ఆవిడ వల్ల కావడం లేదు.
"సొంత అంటే సొంత కాదు లేండి.మా మేడమీద గదిలో వుండేవాడు. అయినా బంధుత్వానిదేముందండీ. మనసు మంచిదవ్వాలీ కానీ"- సరళ సంజాయిషీ చెప్పడం నాకేమీ నచ్చలేదు.
ఆ మాటకొస్తే ఆవిడకీ నచ్చినట్టు లేదు..అసలు బంధుత్వమే లేకుండా బంధాలేమిటీ వెర్రిగోల- అనుకుని వుంటుంది.
చేసేదేం లేక బండి స్టార్టు చేశాను.
హేట్ ఏట్ ది ఫస్టు సైట్ -లాగా తొలిచూపు నుంచీ నన్ను ఆవిడ ద్వేషించడం మొదలు పెట్టింది.అందులో నా తప్పు కూడా వుండచ్చు. ఇదిగో ఈ బవిరి గడ్డం గీక్కుని, జుట్టు బరుక్కుని, తెల్ల చొక్కా తొడిగితే కొంచె మర్యాదస్తుడిలా వుండేవాడ్నెమో గానీ, ప్రస్తుతం రాత్రంతా నిద్ర లేక ఎర్ర బడ్డ కళ్ళతో నలిగిపొయిన నల్ల చిక్కాతో అప్పుడే జైల్లోంచి పారిపోయి వచ్చినట్టుగా వున్నాను.
ఆవిడ చూస్తే వొంటినిండా నగల్తో వుంది. అంతకంటే ముఖ్యంగా ఆడమనిషై వుంది.ఆ రెందు భయాలు ఆవిడ కళ్ళలో స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి.
ఆడవాళ్ళు ఆడవాళ్ళుగా పుట్టినందుకే అంత నిస్సహాయులెందుకవుతారో నాకు అర్ధం కాదు.
" పేరేమిటి? కిరణా??"అడిగింది. కిరాతకుడా అన్నట్టు వినిపించింది.
ఔనన్నట్టు తలూపుదాం అనుకున్నా కాని నా తల అటు ముందుకు తిరిగి వుంది కదా అందుకని "ఊ"అన్నాను.
"ఏం చదివావు"
ఓ యబ్బో ....గంట ప్రయాణానికి నా బయోడేటా , కాండక్టు సర్టిఫికెట్టు మొత్తం పుచ్చుకునేలా వుంది. జవాబు దల్చుకోలేదు..
"ఏం పని చేస్తుంటావు సినిమా ఏజెంటా..?"అడిగింది.
"కాదు అది మానేశాను. ఇప్పుడు కాల్ సెంటరులో చేస్తున్నాను."అన్నాను ఓపిగ్గా..
"ఏమి సెంటరూ...అని రెట్టించి, నేనేదో చెప్పేలోపే మళ్ళీ అంది."ఓహో రాత్రిళ్ళు చేస్తుంటారే ఆ పనా..????"
నాకు నవ్వొచ్చింది. బలవంతాన ఆపుకుంటూ, "ఔనండీ , తెల్లవార్లూ చేసే పని..
ఆవిడకసలు నా మొహమే కాదు, ఉద్యోగం కూడా నచ్చలేదు.
అసలే మోసకారి పట్నంలో ,అంతకం టే మోసగాడిలా కనిపించే నాలాంటి కిరాతక, రాత్రి డ్యూటీ గాళ్ళతో ,వొంటెడు నగలు పెట్టుకున్న ఒక భద్ర మహిళ ప్రయాణం...వామ్మో .. ఎంత ప్రమాదం..
ఆవిడ నిస్సహాయత మొత్తం నాకు అర్ధమవుతూనే వుంది.ఆవిడ భయానికి తోడు వాన పట్టుకుంది.
అప్పట్నించీ మొదలు.. "అటెందుకు..ఇటు తీస్కళ్ళు... "
"ఇటెందుకు అటు సెంటరులోంచి తీస్కెళ్ళు.."
-ఆవిడకి వూరు కొత్తని అక్క చెప్పనే చెప్పింది.తెలిసినట్టు పోజులు ఎందుకు?
నిలువెల్లా అనుమానం కాకపోతే.. చిరాకెసింది.
ఆవిడ అనుమానంలాగే ఈ ముసురు ఒకటి. బురదలో ముందు చక్రం కూరుకుపొతోంది. ఇద్దరి మధ్యా ఆవిడ పెట్టీన సూట్కేసు ఏమిటో గానీ అందులోంచి ఒక గట్టి వస్తువేదో వీపుమీద చచ్చేట్టు గుచ్చుకుంటొంది.చోటు చాలకో ఏమో వెనక్కి జరిగిపోయి మాటిమాటికీ కదులుతుంటే అసలే ఇరుకు బండి బ్యాలన్సు తప్పుతోంది.
బ్యాగు వొళ్ళో పెట్టుకుని, దగ్గరికి జరిగి కూచుంటారా? అని అడగాలి.
జరీ చీర కొంగు కిందికి వేలాడుతోంది పైట కొంచెం జాగ్రత్త. అని చెప్పాలి.
తల్లీ నువు కొంచెం ఓపిక పట్టావంటే నేను జాగ్రత్తగా దింపేస్తాను.అని ధైర్యం నూరిపొయ్యాలి.
ఈ మాటలు బావున్నాయా? బూతు లేమైనా వున్నాయా..?అబ్బ ఆడవాళ్ళతో ఏం మాట్లాడితే ఏం మునుగుతుందో తెలీదు.ఆలోచిస్తూ బండి నడుపుతున్నాను. ఎదురు గాలికి చలేస్తోంది . వేడిగా కొంచెం టీ తాగాలనిపిస్తోంది.ఆ మాటే అడిగాను....
"వద్దు "అంది.
సరే మీరు రోడ్డు మీదే వుండం డి . నేను తాగి వస్తాను అనలేను..బూర్గుల భవనం దాటి వచ్చేసి హుస్సేను సాగరం చూస్తుంటే మనసు మూలిగింది..వాసవి వచ్చేసిందేమో..టైము తెలీడంలేదు.. వాచీలో అంకెలు కనిపించడం లేదు. వాన కళ్ళ మీద పడుతోంది.టొపీ మర్చిపోయి వచ్చాను.
"కిరణూ.." చప్పట్లు కొట్టి పిలిచీంది. పిలిచిన శాల్తీ వైపు నడిచాను.
అరె. వాసవి. చీర కట్టుకుంటే గుర్తు పట్తలేక పోయాను.ఎప్పడూ సల్వారు డ్రస్సులోనే చూశాను కదా..
"హెలో ..వసూ..వస్తాను..రూముకెళ్ళీపో..వానలో తడవకు.ఈ విడ్ని దింపేసి..."అరిచాను.వూహు..వినదు కదా,
"ఆవిడేవరు? "కళ్లతోనే అడిగింది అడిగింది వాసవి.
"ఏమో తెలీదు."
"అదేమిటి.."
" అదంతేలే..."
"సస్పెన్సులో పెట్టకు.చెప్పు ముందు.." బండి పట్టుకుని ఆపింది.
"అంత సీను లేదులే వూరుకో.." హ్యాండిలు మీదున్న వాసవి చేతిని పక్కకి తోస్తూ వారించాను. నా చెయ్యి గట్టిగా పట్టుకుంది వాసవి.
"దయచేసి నా మాట విను, గడ్డం పట్టుకుందామనుకున్నాను." వెనకాలే ఈ విడొకర్తి.
వాసవి మొండిది, నన్ను కొత్త వాళ్ళ ముందు ఇబ్బంది పెట్టడమంటే భలే సరదా..
"చిట పట చినుకులు పడుతూ వుంటే..."అంటూ, పాడుతూ కొన్ని నీళ్ళు నా మీద చిలకరించింది.
భయం భయంగా ఆవిడ వైపు చూశాను.ఆవిడ క్రూరాతి క్రూరంగా మా వంక చూస్తోంది.
"వాసూ ఒక్కసారి నా పరిస్థితి అర్ధమ చేసుకో.."అన్నాను
వాసవి ఇంక మాట్లాడలేదు.మొహం ముడుచుకుని తన బండి స్టార్టు చేసుకుని వెళ్ళీపోయింది.
అబ్బ..ఇద్దరు ఆడవాళ్ల మధ్యా నేను వెధవని అయిపోయాను.
"మేడమ్ మిమ్మల్ని ఆటో ఎక్కించనా? అదిగో ఆ అమ్మాయి నా దోస్తు తనతో నాకు పని వుంది."నా వెనక వున్న శాల్తీని అడిగాను.
"వద్దు."
వద్దు ట ,వద్దు- ఏమిటి వద్దు, అన్నీ ఈవిడ ఇష్టమేనా? అనుకున్నాను.
అప్పుడు మెల్లిగా ఏదో గొణుక్కుంది.
"ఏమిటి అంటున్నారు? నా గొంతు నాకు తెలీకుండానే కరుగ్గా మారింది.
"ఏమీ లేదు."అంది
"నాకు వినిపించింది."అన్నాను
......
తెలియని దేవత కంటే తెల్సిన భూతం మేలు అన్నారా ..లేదా.. నాకు చెముడు లేదు .అండుకని వినిపించీంది..
"కాదు అలా అన్లేదు." డబాయించింది.
ఆవిడతో వాదించి లాభం లేదు.నెత్తికి చుట్టుకున్నది నేనే కనక ఎలాగోలా ఇంటి దగ్గర దింపేస్తే ఒక పని అయిపోతుంది.ఒక పని ఏమి ఖర్మ. నా పని పూర్తిగా అయిపోతుంది. ఈ వానలో ఇప్పుడు వాసవి చచ్చినా తలుపు తియ్యదు.అసలే కోపంలో వుంది.స్టేషనుకి వెళ్ళి తీసుకు రాకపోగా తనే పిలిచి పలకరించినా కాదని వచ్చేశాను.
"అమ్మా మహాతల్లీ... ఇది చైతన్య పురి బస్టాపు.. ఇప్పుడు చెప్పండి ..మీ ఇల్లు ఎటు...?"
"ఆ.. ఔను...ఇక్కడ వంతెన ఏదో వుండాలి..."
"ఏ వంతెన?"
"వంతెన అంటే వంతెన కాదు.. అలాంటిదే.. అంటున్నాను."
ఆమూల నుంచి, ఈ మూల దాకా అంటె, సాయిబాబా గుడి దగ్గర్నింధీ, పండ్ల మార్కేట్టు దాకా ఓపిగ్గా తిప్పాను.ఇద్దరం తప్పగా తడిసిపోయాం.
"అన్నట్టు ఫంక్షను హాలు పేరేమిటన్నారూ?" అడిగాను.
"అదేనండీ పేరు గుర్తులేదు.. కానీ దానికి దగ్గర్లో వంతెన లాంటిది వుంటుందట..అక్కడిదాకా వెడితే తెలిసిన వాళ్ళు ఎవరో ఒకరు కనిపించక పోరు.."అంది.
.........................................
"ఇప్పుడు లైట్లు లేవు, చీకటి ఒక గోల, లేకపోతే గుర్తు పట్టేదాన్ని."
"అడ్రస్సు తెలేదనే విషయం ముందే చె ప్పచ్చు కదండీ" అన్నాను. నాకు నీరసం వచ్చేస్తోండి.
ఆవిడ యాతన నాకూ తెలుస్తోంది.
"పోనీ ఒక పని చేద్దాం.ఇంకొక అరగంట వెతికి మళ్ళీ మిమల్ని మా అక్కా వాళ్ళీంట్లో దింపేస్తాను.
రేపు తెల్లారాక కూడా వ్రతాలు ఏవో వుంటాయి కదా , మా బావతో కలిసి పగలు వద్దురు గాని, సరేనా" అన్నాను.
"మరి మీ అక్క పుట్టింటి బడేక్కేస్తుందేమో ఈ పాటికి " అంది.
"అదేమిటి , నాకు చెప్పలేదే.." అన్నాను ఆశ్చర్యంగా..
"ఔనట. నాకు చెప్పింది.వాళ్ళ పెద్దన్న అమెరికా నుంచి వస్తున్నాడని అన్నది నాతో, ఎలాగోలా మీ బావతో ప్రయాణం కట్టీంచాలని తన ప్లాను."
"మరి ఇప్పుడేమిటి దారి...?..పోనీ నా రూం కొచ్చి ఈ పూటకి" అనబోయి ఆవిడెలా అర్ధం చేసుకుంటుందో తెలీక మానేశాను.
ఉన్నపళాన కదలనని బండి మొరాయించింది.
"చూడండి మిస్..(తన పేరేమిటో నాకింకా తెలీదని అప్ప్పుడు గుర్తొచ్చింది.)ఇప్పుడు బండి కూడా కదలడం లేదు.ఇక్కడెక్కడైనా హోటల్లో మిమ్మల్ని దింపి....అలా భయపడక్కర్లెదు. నేను రేపు పొద్దున్నీ వచ్చి తీసుకెడతాను..."
ఆవిడ ఏమీ అన్లేదు.నిస్సహాయంగా చూసింది.
నేను మౌనంగా నుంచుండి పోయాను.బండి తోసుకుంటూ నేనూ , నా వెనకే ఆవిడా ఒక పచారి దుకాణం ముందున్న షెడ్డు కింద చేరాం.
దుకాణం మూసెసి వుంది.
" రోడ్డుకి అవతల ఎక్కడినా చిన్న టీ బడ్డీ వుందేమో చూస్తాను.వేడిగా ఏమయినా తాగుదామండీ కొంచెం బుర్ర పనిచేస్తుంది.ఇందాకా అక్క ఇచ్చినా కూడా మిమ్మల్ని తీసుకువచ్చే తొందరలో మర్చిపోయాను"
"ఇల్లు దొరకనివ్వండి. భోజనం కూడా పేట్టిస్తాను." అంది ఆపద మొక్కుల వాడ్ని ప్రార్ధించి,
నాకు కూడా భజన చెయ్యడం మినహా ఇంక దిక్కులేదు.దేవుడు ఆవిడ మొర ఆలకించి నట్టున్నాడు.
"ఏమిటి వదినా ఇక్కడున్నావూ?"ఒక ఇరవై యేళ్ల కుర్రాడు లోపలి సందులోంచి వస్తూ గొడుగులోంచి అరిచాడు.
"ఓరేయి ఆగు ....అరిచినట్టు ఏడిచీందో.. ఏడిచినట్టు అరిచిందో గాని -వాడు ఆగాడు.
"ఎక్కడ్రా పెళ్ళి, వూరుకాని వూళ్ళో ఒక్కదాన్నీ వెతుక్కుని, వెతుక్కుని నానా యాతనా పడుతున్నా..."అంటూ వెనక్కి తిరిగి, ,వెడతానండీ అని కళ్లతోనే చెప్పి, వాడి తో నడుచుకుంటూ వెళ్ళీపోతోంది.
నడవని బండిని ఈడ్చుకుంటూ...చలిలొ, ఆకలిలో ...ఒక్కడ్నీ నేను.....
ఎవరికోసం ఇంత కష్టపడ్డానో ఆవిడ నోటి వెంట ఒక్క మంచిమాట లేదు.ఆ సతాయింపేమిటో , అనుమానమేమిటో...ఏమిటో ఈ ఆడవాళ్ళు ఎప్పుడు మారతారో తెలీదు.
వెనక్కి కూడా చూడకుండా ఎలా పోతోదో చూడు.అక్కడ వాసు కూడా ఆడదే కదా. పైగా నేను బండి మీద పరాయి ఆడదానితో కనిపించానయ్యే...అంచేత ఇంక రానివ్వదు.కక్ష తీర్చుకుంటుంది.అందులోనూ ఇప్పుడు వాన కదా, మగాడ్ని కదా,పక్కింటి వాళ్ళూ, ఎదురింటి వాళ్ళూ , వెనకింటి వాళ్ళూ ఎమైనా అనుకుంటారు కదా...
రాత్రంతా వానలో స్నేహితుడు బురద కొట్టుకు పోయినా సరే..పిడుగులు పడి చచ్చినా సరే.. తెల్లారి పలకరిస్తుందేమో.., తీరిగ్గా..మర్యాదగా..ఎవరూ ఏమీ అనుకోకుండా....

Saturday, August 2, 2008

వానా బురదా !!

స్కూటరు చక్రాలు రెండూ బాల్య స్నేహితుల్లా
వాన నీళ్ళు చిందుకుంటూ ముందుకు పరుగెడుతున్నాయి
అడిగి మరీ లిఫ్టు ఇస్తున్న వాడు
నమ్మదగిన వాడో కాదో తెలీదు
తెలియని రోడ్ల మీద తెలిసినట్టుండటం కోసం
చూపుల్ని జోడుగుళ్ళ తుపాకీలా ఎక్కుపెట్టి వుంచాను
మెదడు బుట్టలో కదులుతున్న పిరికి పాములు
మేకపోతు గాంభీర్యాన్ని చెదరగొడుతున్నాయి
ఇలాంట ప్పుడునా అభిప్రాయాలకొంటే
మా అమ్మమ్మ భయాలే బలంగా చేతికందుతాయి
రోడ్డు మీద నడుస్తున్న వాళ్ళేం అనుకోకుండా
దుకాణంలో కూచున్న వాళ్ళేం అనుకోకుండా
చెట్టూ మీద పిట్టలూ,గుట్టమీద పసువులూ ఏమీ అనుకోకుండా
నాలో నేనే ఏమీ అనుకోకుండా
అతనిలో అతనూ ఏమీ అనుకోకుండా
ఇద్దరి మధ్యా చైనా గోడ లాంటిచేతి సంచీ
సరిహద్దు క ట్టాను
అస్పృస్యత ఇచ్చినంత భద్రత ఇంకేదీ ఇవ్వదు కదా
ఆడకీ మగకీ మధ్య ఆకర్షణ ఎంత వుందో
అగాధమూ అంతే వుంది
ఆకర్షణకి అగ్గాధాన్ని పూడ్చే శక్తి లేదు
కాబట్టే అగంతక ఆడదానిలా నేనూ
అపరిచిత మగాడిలా అతనూ
బండెక్కిన రెండు గంటల తర్వాత కూడా
మాట పెగుల్చుకోలేకుండా వున్నాం
వూరూ పేరూ తెలియనవసరం లెని
ఇంత నిర్భంధ,నిరంకుశ ప్రయాణం
మామూలు సందర్భాల్లో నాకూ నచ్చదు
ప్రస్తుతం చీకటి మూలంగా నా వ్యక్తిత్వం చిన్నబోయింది
తడిసిన బట్టల మూలంగా నా స్వభావం తారుమారయింది
పరిసరాల భీభత్సంలొ నా సిద్ధాంతం కొట్టుకు పోయింది
ఎక్కడెక్కడి హత్యలూ, ఆత్యాచారాలు,అమ్మకాలు
గోలగోలగా వినిపిస్తున్నాయి
ఏ కారణం గా అతను వెనక్కి తిరిగి ఇటు చూసినా
నేను తగిలించుకున్న అద్దాలకు ఒకే అర్ధం స్ఫురిస్తుంది
అవసరం నాదే అయినా అడిగి మరీ లిఫ్టు ఇస్తున్నవాడ్ని
గమ్యం చేర్చే లోపు నమ్మలేను
సందు మలుపులకీ,స్పీడు బ్రేకర్లకీ
బంగాళా ఖాతంలొ వాయిగుండానికీ
అతని కుట్ర లేదని ఒప్పుకోను
అనుమానం అనుభవాల వెన్నంటి దూసుకు పోతోంది
లోక జ్నానం చేదునే అతిగా మన్నిక చేసింది
తెగిన విద్యుత్తీగల్నీ ,మూతలేని పాతాళ గంగల్నీ ,ఉరుముల్నీ మెరుపుల్నీ
ఒడుపుగా దాటుకుంటూ బండి మా ఇంటి ముందు ఆగింది
కొత్త బ్యాటరీ వేసినట్టు నా మొహం తేట పడింది
దారి పొడుగునా ద్వేషిస్తూ
తడవకొక తులం చొప్పున అతని ఆత్మ గౌరవాన్ని బలి తీసుకున్న పాపానికి
కాసిని టీ నీళ్ళు గాని పోద్దామా -అనిపించింది
తీరా ఇంట్లో వాళ్ళేం అనుకుంటారో
ఎదురింటి వాళ్ళేం అనుకుంటారొ
పక్కింటి వాళ్ళేం అనుకుంటారో
నాలో నేనే ఏమయినా అనుకుంటానో
అతనిలో అతనే ఏమయినో అనుకుంటాడో
తెలీదు కనక ఆ పని మానేశాను
తెలుగు సినిమా కుమ్మరించిన దుష్టపాత్ర లా
వున్నాడనిపింఛిన ఆ మనిషి
నా కుటిలమైన అంచనాలోనే సగం మరణించి
ఆపిన చోటనే బండి తిప్పుకుని చివాల్న వెళ్ళిపోతుంటే
ఛేదించాల్సిన దుర్మార్గం నాలో వుందో
చౌరాస్తాలో వుందొ అర్ధంకాక తల్లడిల్లిపోయాను

మగవాడి మనోప్రపంచం

(భూమిక డిసంబర్ 2006)

-(హెర్బ్ గోల్డ్‌బర్గ్ ఆంగ్ల వ్యాసం నుంచి కొంతభాగం) అనువాదం: మన్మధరావు
మనిషిగా నాకు కొన్ని అనుభూతులున్నాయి. కానీ వాటిని బైటపెట్టినప్పుడల్లా నా పుట్టుక ప్రశ్నార్థకమైపోతుంది. ఉదాహరణకి నాకు పూలజడంటే యిష్టం. రంగురంగుల గౌన్లంటే యిష్టం. బిడ్డకి పాలిచ్చే అనుభవం యిష్టం. చిన్నప్పుడు మా అమ్మ నాకు కృష్ణుడి జడవేసి మల్లెపూలు చుట్టేది. అక్క గౌను తొడిగి బుగ్గన చుక్కపెట్టి ‘అచ్చం ఆడపిల్లలా వున్నాడమ్మా’ అనేది. మగపిల్లాడెవడూ అంత అందంగా వుండటానికి వీల్లేనట్టు గొంగళి పురుగుకీ, సీతాకోకచిలకకీ ప్రాణం ఒకటే. అమరికలోనే తేడా. మగాడినై పుట్టినందుకు అలంకరణ, ఆకర్షణా లేని ప్రాణిలా వుండటానికి మానసిక సంఘర్షణ చాలా పడ్డాను.

పెద్దవుతున్నకొద్దీ నా భావోద్రేకాల మీద కూడా ‘మగతనం’ వత్తిడి తెచ్చిపెట్టింది. ఎంత చీకటిలో అయినా అక్కమాదిరి భయపడ్డానికి లేదు. ఎంత దుఃఖం వచ్చినా ఏడవటానికి లేదు. ఎంత బరువైనా కింద పడెయ్యడానికి లేదు. ఓడిపోవడానికి లేదు. బలహీనపడ్డానికి లేదు. గెలవాలి, గెలవాలి. గెలుపు ఒక్కటే నా ధ్యేయం. ఈ ప్రపంచాన్ని జయించాలి. కావలసినంతగా అనుభవించాలి. ఇందుకు ఏమాత్రం సందేహించినా మొదట దెబ్బతినేది నా మగతనమే. మగతనాన్ని ఒక గాయం మాదిరి ఈగవాలకుండా చూసుకోవాలి.

ఈ ప్రపంచం ఆరాధించే మగవాడెప్పుడూ ఏకాకిగా, స్వతంత్రుడుగా, దేనికీ లొంగని ధృఢశాలిగా, వుంటాడు. ఏ కాలంలో అయినా హీరోని తయారుచేసే దినుసులు యివే.

స్త్రీల మనసుతో స్నేహం చెయ్యడానికి నాకుండే భయమల్లా నా అంతరంగ ప్రపంచం ఎక్కడ బైటపడుతుందోనని మాత్రమే. కాబట్టి నా వ్యక్తీకరణలోని తీవ్రత వేగంగా బండినడపడంలోనో, ఆటల్లోనో, చూపిస్తూ వుంటాను. నా ఇష్టాఇష్టాలకంటే కోరిక చాలా బలవత్తరమైనదని నన్ను నేను మభ్యపెట్టుకుంటూ అవతలివాళ్ళను సమర్థవంతంగా నమ్మిస్తాను. కాబట్టి నా దృష్టిలో స్త్రీ అంటే ఒక శరీరం. ఆ శరీరాన్ని నేనెప్పుడూ జయిస్తూనే వుండాలి.

నేను మరమనిషిలా వుండటానికి ఈ సమాజం ఎంత వత్తిడి చేస్తుందంటే నా ప్రతీ కోరిక, ఆలోచన, కల, బలప్రదర్శనకు తూగవేమోననే భయంతో వాటిని ఆదిలోనే తుంచేస్తాను. పెద్దవాడవుతున్నకొద్దీ కుటుంబంపట్ల చాలా భావశూన్యత కలిగి సంపాయించే యంత్రంగా మారిపోతాను. నన్ను, నా భార్య ఎక్కువసేపు ఇంటిలో గడపమని కోరుతుంది. కానీ అలా గడపడం ప్రారంభించగానే నాపట్ల ఆసక్తి పోతుందనే తీవ్రమైన అసహనం ఆమెకి దూరంగా విసిరేస్తుంది. పనికట్టుకుని ఎప్పుడైనా ఇంట్లో వున్నాగాని ఆడవాళ్ళంతా సోమరిగా కూచుని కాలం గడుపుతున్నట్టూ, మగవాళ్ళంతా నన్ను విపరీతంగా పరిశీలిస్తున్నట్టూ అనిపించి చేతికి దొరికిన వస్తువు విసిరేసి అందరిమీదా అరిచి అక్కడ్నించి పారిపోతాను.

చాలా చిన్నప్పుడు మా అక్క నా లాగూ చొక్కా తొడుక్కుని క్రాఫింగ్ చేయించుకుని ‘మగరాయుడి’లా పొందే గౌరవం గుర్తొస్తుంది. అదే సమయంలో తలుపులు మూసుకుని అక్క గౌను వేసుకుని అద్దంలో రహస్యంగా చూసుకుని సంబరపడ్డమూ ఎందుకో అర్థమౌతుంది.

నిరంతరం నాలోపల ఒక గొంతు “లే, నుంచో, ఏదో ఒకటి చెయ్యి, వూరికే కూచోకు, కలలు కనకు నువ్వు మగాడివి” అని సతాయిస్తూ వుంటుంది. దాన్ని జయించే నేపథ్యంలో నాలో ద్వైదీభావాలు నాటుకొంటాయి.
మగవాడంటే ఎవరి సహాయం ఆశించని వాడుకదా కాబట్టి నా శరీరంగురించి నాలో కలిగిన సందేహాలు ఏదయినా వ్యాధి ప్రబలినప్పుడు సెక్సు స్పెషలిస్ట్ తో తప్ప యింకెవరితో చెప్పుకోలేను.

నిద్రలో కూడా నేను ఉచ్ఛరించకూడనివి “నాకు చాతకావడం లేదు దయచేసి సహాయం చెయ్యండి” అనే వాక్యాలే.
పెద్దవాడినవుతున్నకొద్దీ స్పర్శకు దూరమవుతాను. అమ్మ, నాన్న, అక్క, స్నేహితురాలే కాదు సాటి మగవాళ్ళు కూడా నన్ను ముట్టుకోవడానికి యిష్టపడరు. మహా అయితే భుజం తట్టడం మాత్రం చేస్తారు. నాకు ఆపాదించిన స్వతంత్రత అచ్చోసిన ఆంబోతులా మార్చి వుంటుందని స్త్రీలంతా శంకిస్తారు. వారి అనుమానాల్ని ఖండించే దశలోనూ నేను ‘మగవాడ్ని’ కాకుండా పోతున్నానా అనే భయం వెంటాడుతూ వుంటుంది. విముక్తి చెందిన స్త్రీ మగవాడ్ని అనుకరించినట్టు, విముక్తి పురుషుడు ‘ఆడతనాన్ని’ అనుకరించలేడు.

మృదువుగా, కరుణగా, అనుభూతిగలవాడిగా మగవాడ్ని వుండమని కోరడం కాళ్ళు లేనివాడిని పరిగెత్తమనడంలానే వుంటుంది. సగటు మగవాడిమీద వివక్ష తీవ్రత అతని శరీరం తాలూకు అస్వస్థతలాగే, అప్రకటిక దుఃఖంలాగే కరుడుకట్టిపోతుంది.

టిక్..టిక్..టిక్..

ఈ వారం తెలుగు పదం

తెలుగు వెలుగులు